رنگ آلبالویی؛ ویژگی ها، روانشناسی، تاریخچه، کاربرد و فرمول ساخت
رنگ آلبالویی
رنگ آلبالویی؛ ویژگی ها، روانشناسی، تاریخچه، کاربرد و فرمول ساخت
آلبالویی، رنگ قرمز بسیار تیره و همرنگ میوه رسیده آلبالو است. قرمز تیره که از قرمز گل شمعدانی روشن تر با زردی بیشتر و از لوبیا قرمز کمرنگ تر با زردی بیشتری است. رنگی در انتهای چرخه رنگ (کنار نارنجی) ؛ مشابه با رنگ خون، گیلاس، گوجه فرنگی یا یاقوت سرخ. طیف رنگ آلبالویی از نسترنی و مرجانی، آتشین تا آلبالویی روشن و تیره را در برمی گیرد. همچنین آلبالویی پاستلی یکی از گونه های محبوب این رنگ است. به طور معمول رنگ های پاستلی، از ترکیب یک رنگ بخصوص با سفید به وجود می آیند. اما نتیجه ترکیب آلبالویی با سفید، رنگ صورتی است. بنابراین، برای داشتن رنگ آلبالویی پاستلی، باید نارنجی را با رنگ پایه آلبالویی مخلوط کرد، درصد کمی رنگ سفید هم می توان اضافه کرد؛ رنگ به دست آمده مشابه مرجانی در طیف رنگ های آلبالویی است. همچنین آلبالویی متالیک از صنعت خودرو سازی گرفته تا محصولات زیبایی و گاهی رنگ آمیزی ساختمان کاریرد دارد.
ویژگی های رنگ آلبالویی و تاریخچه حضور آن در زندگی بشر
رنگ آلبالویی به انگلیسی (Cherry Red) بعد از سیاه و سفید، اولین رنگی است که انسان قادر به تشخیص آن می شود. رنگی که نوزادان، قبل از رنگ های دیگر، آن را می بینند و اولینی که افراد مبتلا به کور رنگی موقت، بعد از عمل جراحی ، دوباره قادر به دیدن آن می شوند.
نشانه هایی از وجود رنگ آلبالویی در دوران ما قبل تاریخ: دانشمندان شواهدی پیدا کرده اند که بر اساس آن ها، بیش از ۴۰۰۰۰ سال پیش، شکارچیان عصر حجر خاکی به رنگ آلبالویی دودی را پودر می کردند تا، بدن خود را با آن نقاشی کنند. کاربرد دیگر این پودر، حفاظت از آن ها در دوران پس از زندگی بوده است؛ انسان های دوره پارینه سنگی، پودر آلبالویی رنگ را همراه مردگان خود دفن می کردند تا ارواح شیطانی را از آن ها دور کنند. آلبالویی بر صحنه هنر دوران ماقبل تاریخ هم اثر گذاشته است. در غارهای سراسر جهان، از آفریقا گرفته تا آسیا و اروپا، آثاری هنری از دوران پارینه سنگی به جا مانده است، نقاشی هایی به رنگ آلبالویی اولین رنگ مورد استفاده بشر، از حیوانات، قایق ها و انسان ها که، بر دیوار های این غارها جلوه گری می کنند.
رنگ آلبالویی چطور ساخته می شود؟
به قرمز آلبالویی «شنگرف» هم می گویند. شنگرف (نامی فارسی معادل سینابر یونانی) با فرمول شیمیایی HGC از مجموعه کانی های سمی است که رنگ سرخ مایل به نارنجی روشن و مات یا به عبارتی، سرخ مخملی شفاف دارد؛ نزدیک ترین قرمز به آلبالویی است و در نقاشی مورد استفاده قرار می گیرد.
شنگرف به صورت بلور در طبیعت وجود دارد ولی، به طور صنعتی نیز تولید می شود؛ اگر در معرض شعله آتش قرار گیرد، بخار می شود. شنگرف رنگدانه ای متراکم و مات با رنگی روشن و درخشان است و مثل اکثر ترکیبات جیوه، سمی است. رنگدانه را از ساییدن پودر سینابر( سولفید جیوه ) به دست می آوردند. شنگرف رنگی واحد و مشخص نیست، سولفید جیوه طیفی از رنگ های گرم: قرمز نارنجی روشن تا قرمز ارغوانی مات، را شامل می شود. این تفاوت رنگ، به دلیل یکسان نبودن اندازه ذرات ساییده شده است؛ بلورهای درشت تر، رنگ مات تر با ته مایه نارنجی کمتری را، به دست می دهند. احتمالا چینی ها اولین مردمی بودند که، در قرن چهارم پیش از میلاد، شنگرف مصنوعی را تولید کردند.
اوایل قرن نهم میلادی، جابر بن حیان کیمیاگر برجسته ایرانی، در کتابش با موضوع طرز تهیه رنگ ها، به خوبی این فرایند را توضیح می دهد. امروزه رنگدانه خالص شنگرف بیشتر در چین تولید و صادر می شود. رنگدانه های مصنوعی کیفیت بالاتری از سینابر ساییده شده دارند، بسیار سمی هستند و در استفاده از آن ها مراقبت زیادی لازم است.
رنگ آلبالویی نماد چیست و در فرهنگ های مختلف چه معانی و کاربردی دارد؟
آلبالویی روشن رنگ خون و قلب ماست و از قرن ها پیش، سمبل عشق و وفاداری در فرهنگ های سراسر جهان بوده است. بعضی از این تمدن ها حتی، استفاده از زیورآلات و لوازم تزیینی آلبالویی رنگ را، به عنوان راهی برای موفقیت در بازی عشق برمی گزیدند.
آلبالویی، خوش یمن در عشق:
آلبالویی روشن رنگی سرآمد در جشن های عروسی، از دوره رومیان تا به امروز، است. زمانی در گذشته که، عروسان رومی، شالی آلبالویی به دوش می انداختند تا گواهی باشد بر عشق و وفاداری آن ها، و در چین کنونی که، از این رنگ به عنوان نماد خوش یمنی، در روز عروسی استفاده می کنند.
عروس های چینی در لباسی آلبالویی، سوار بر تختی روان به همین رنگ و روی فرشی آلبالویی روشن به عقدگاه می روند. آلبالویی در مراسم عروسی هندی ها هم جایگاه ویژه ای دارد. در هزاره سوم قبل از میلاد، راهبان و تارکان دنیای هندی لباس های آلبالویی می پوشیدند اما نوعروسان از اوایل قرن شانزدهم، دوره سلطه مغول ها، لباس آلبالویی رنگ را برای خود انتخاب کردند.
آلبالویی در فرهنگ هندوستان نماد تغییر است و چون عروس به خانه داماد می رود تا با او زندگی کند، تغییر بسیار بزرگتری در زندگی او ایجاد می شود و لباس آلبالویی عروس، سمبل این تحول است. زنان هندی، با استفاده از شنگرف، خطی بر فرق سر خود می کشند، به نام سیندور، تا نشان دهنده تأهل آن ها باشد. زنان و مردان هندو، در جشن ها و مراسم مذهبی، اغلب شنگرف بر پیشانی خود می کشند.
آلبالویی مرگبار؛ رنگی برای طراحی داخلی
رومی ها دوست داشتند دیوارهای خانه های ویلایی شان را، با نقاشی های دیواری به رنگ هایی روشن، تزیین کنند. برای داشتن رنگ آلبالویی روشن، در این آخرین مدل طراحی داخلی، از رنگدانه های شنگرفی استفاده می کردند که از شنگرف (سینابر) معدنی گرفته می شد: سنگ معدنی معمولی از جیوه بسیار سمی. معدنچیانی که سینابر را از معادن جنوبی اسپانیا، برای استفاده رومیان، استخراج می کردند و معمولا از بین زندانیان یا برده ها انتخاب می شدند، خیلی زود جان خود را در این راه از دست می دادند و اساسا، فرقی با محکومین به اعدام نداشتند.
برافراشتن پرچمی آلبالویی؛ نشانه قدرت
رهبران بزرگ دنیا طی قرن ها، با پوشیدن لباس سرخ و آلبالویی، قدرت خود را به رخ کشیده اند. تصویری به جا مانده از پرنسس الیزابت اول، پیش از رسیدن به سلطنت، زنی جوان را نشان می دهد که خود را برای رسیدن به جایگاهش، به عنوان حکمرانی قدرتمند، آماده می کند. لباس فاخر و گیسو پوش آلبالویی روشن او، پیامی آشکار، از قدرت سیاسی و اخلاقی زن جوان، در خود دارند.
خون مقدس:
شنل آلبالویی کاردینال ها سمبلی است از خون مقدس مسیح؛ پادشاهان سده های میانی، پوشیدن کفش یا لباس آلبالویی را، نشانه ای می دانستند از برحق بودن حکومتی که، مدعی بودند، خداوند به ایشان اعطا کرده است.
رنگ آلبالویی به چه رنگی می آید؟
آلبالویی را می توان با رنگ های لاجوردی، خاکستری، نارنجی روشن، شنی، زرد کمرنگ و بژ جور کرد؛ طیف رنگ های خنثی: خاکستری، قهوه ای، سبز و زرد طلایی، با آلبالویی تیره ست می شوند و پس زمینه ای گرم و ملایم را، برای آن ایجاد می کنند.
روانشناسی رنگ آلبالویی
رنگ آلبالویی آمیخته است با مفاهیمی چون: هیجان، شور و اشتیاق، خطر، انرژی و تحرک. احتمالا متوجه این قضیه شده اید که برخی برندها، با استفاده از رنگ قرمز آلبالویی برای دکمه «سفارش فوری» یا بسته بندی هایشان، توجه مشتری را جلب و اجناس خود را در قفسه ها برجسته می کنند. در روانشناسی رنگ ها، قرمز و طیف آلبالویی آن قوی ترین رنگ است و به همین دلیل، می تواند شدیدترین احساسات را برانگیزاند.
آلبالویی را، از لحاظ شخصیت شناسی، می توان اینگونه توصیف کرد: بلند پروازانه، جاذب، توجه برانگیز و برونگرا… فردی که از رنگ آلبالویی در سر و لباسش استفاده می کند، احتمال زیاد، معاشرتی است و نه خجالتی؛ از توجه دیگران و در چشم بودن خوشش می آید و احتمالا، توجه طلب است. می توان اینگونه برداشت کرد: این شخص می خواهد جذاب باشد.
آلبالویی جزو رنگ های گرم طبقه بندی می شود؛ یادآور آتش و خون و مکمل رنگ سبز است. آلبالویی نماد انرژی، جنگ، خطر،قدرت، عزت و بزرگی، میل و اشتیاق و عشق است. آلبالویی تیره، قدرت اراده، خشم، رهبری، شجاعت و اشتیاق را نمایندگی می کند، آلبالویی می تواند با شادترین و نیز بدترین احساسات آمیخته باشد. جای تعجب نیست، رنگی که قوی ترین واکنش ها را بر می انگیزد، دو انتهای طیف احساسات را در بر گیرد. بنابراین، وقتی به عنوان نماد خطر به آن نگاه می کنیم، پیشینه تحول آفرینش را در نظر بیاوریم. (و شاید عشق را نیز)
آلبالویی در دکوراسیون
استفاده از طیف رنگ های آلبالویی در دکوراسیون داخلی، هیجان، انرژی و شور و اشتیاق را به فضا می آورد. دیوارهای کانونی، کف، سقف یا مبلمان، با رنگ آلبالویی روشن، تیره و یا متالیک مفهوم احساسی قوی را نمایندگی می کنند و برای نمایش شور و هیجان، ایده آل هستند. رنگ های قدرتمند و جذاب طیف آلبالویی همه، به صورت خودکار، ما را به تحرک وا می دارند. طراحی های داخلی مدرن و ایده های دکوراسیونی که، این رنگ در آن ها به کار رفته است، برای افرادی که عاشق تحرک و فعالیت و جنب و جوش و مشتاق فضاهای زنده هستند، ایده آل اند. مبلمان چوبی را معمولا با لاک و الکل، به این رنگ درمی آورند.
فرش آلبالویی و جایگاه آن در فرشبافی ایران:
قدیمی ترین فرش جهان، فرش۲۵۰۰ ساله پازیریک که در مقبره ای یخ زده در سیبری پیدا شد، هنوز رنگ آلبالویی سیر خود را حفظ کرده است. این رنگ قوی، مورد پسند اکثر ایرانیان است و جایگاه ویژه ای در صنعت فرش دستباف ایرانی دارد. عشایر برای رنگرزی پشم بز و گوسفند و تهیه پود فرشبافی به این رنگ از رنگ های طبیعی نظیر قرمزدانه زمینی، انار خشک شده و ریشه روناس استفاده می کردند. آلبالویی، از روشن تا تیره ترین آن، رنگ غالب در بافت فرش های اصیل ترکمن است.
کمی بیشتر درباره آلبالو؛ درختش و کاربردهای چوب این درخت در صنعت مبلمان
آلبالو( سور چری) میوه ای گوشتی و هسته دار است که به طور معمول قلبی شکل یا کروی است. اندازه آن حدود ۲ سانتیمتر و رنگ آن، از زرد تا قرمز و تقریبا سیاه، متغیر است. میوه شیرین آن اسیدیته پایینی دارد. گیلاس هم مانند آلبالو از خانواده رزاسه است، با طیف رنگی متفاوت؛ انواع گیلاس با نام های: گیلاس سفید، زرد، قرمز و ماهگونی یا سیاه شناخته می شوند.
درخت آلبالو
نام علمی آن پرونوس سراسوس است، از خانواده رزاسه و بسیار شبیه گیلاس. آلبالوهای امروزی از نمونه های وحشی ان به دست آمده اند که، حدود ۳۰۰ سال قبل از میلاد، در نواحی اطراف خزر و دریای سیاه شناخته شده بودند و یونانی ها، ایرانییان و رمی ها آشنایی کامل با آن داشتند و احتمالا، آن ها این میوه را به بریتانیا برده اند. گیاهی خزان پذیر با برگ های لوزی که به صورت متناوب روی شاخه قرار می گیرند. رنگ پوست آن قهوه ای روشن تا نقره ای است.
چوب درخت آلبالو
چوب طبیعی آلبالو شاید گران ترین چوب، در آمریکا، برای ساخت مبلمان باشد. چوب آلبالو، محبوب ترین در بین خریداران، سخت و صاف و به رنگ قهوه ای مایل به قرمز است که از تنه درخت آلبالوی آمریکا به دست می آید؛ در میان نجاران و طرفداران مبلمان، به خاطر رنگ و روند پیر شدن آن، بسیار پرآوازه است. در طول زمان، رنگ آن از صورتی روشن به تیره تا سرانجام به آلبالویی تیره با کهنگی درخشان تغییر می کند.
مغز درخت آلبالو از قرمز پر رنگ تا قهوه ای مایل به قرمز متغیر است و با پیر شدن و قرار گرفتن در معرض نور، تیره تر می شود. در مقابل، لایه بیرونی سفید شیری است. چوب رگه های منظم و بافتی با خطوط ریز و فشرده دارد، یکدست، نرم و درخشان است و مغز آن ،به طور طبیعی، می تواند حاوی لکه هایی، ناشی از آسیب دیدگی کامبیوم توسط لاروهای کوچک و شیارهای طبیعی کوتاه، باشد.
خواص کاربردی: تراش دادن چوب آلبالو آسان است، میخ و چسب را به راحتی می پذیرد و سنباده و رنگ خور آن بسیار خوب است؛ روکشی بسیار عالی و صاف و نرم تولید می کند، خیلی سریع خشک می شود، جمع شدگی آن نسبتا بالا است اما، بعد از خشک شدن در کوره، به ابعاد پایداری می رسد.
خواص فیزیکی: چوب آلبالو تراکمی متوسط و خواص خمشی خوبی دارد، سختی پایین، استحکام و مقاومت ضربه ای متوسط از خصوصیات دیگرش است.
کاربرد های اصلی چوب درخت آلبالو
در ساخت مبلمان و کابینت اعلا، قاب بندی دیوار، محصولات کارخانه ای، کابینت آشپزخانه، کف سازی، درها، داخل قایق، آلات موسیقی، خراطی و کنده کاری مورد استفاده قرار می گیرد.
منبع : خوگر نیوز