شناخت جنس پارچه
ممکن است برای همه‌مان پیش آمده باشد که بخواهیم به مهمانی یا مجلس مهمی برویم و در انتخاب جنس پارچه‌ی لباس مورد نظرمان یا پارچه‌ای که می‌خواهیم برای دوخت لباس به خیاط‌مان بدهیم به مشکل خورده باشیم و نتوانسته باشیم جنس پارچه را به خوبی تشخیص دهیم، به عبارتی نمی‌توانیم مرغوبیت و کیفیت جنس پارچه را تشخیص دهیم و حتی در برخی از موارد ممکن است انتخاب اشتباهی داشته باشیم و نتوانیم بهترین جنس پارچه را انتخاب کنیم و ممکن است پارچه‌ای که انتخاب می‌کنیم از کیفیت خوبی برخوردار نباشد. با توجه به این که از راه‌های مختلفی می‌توان به جنس پارچه و مرغوبیت آن پی برد، به همین دلیل ما قصد داریم شما را در چگونگی شناخت جنس پارچه‌ها و کیفیت آنها آشنا کنیم پس با ما همراه باشید.
مقابل نور قرار دادن پارچه
برای تشخیص سریع مرغوبیت یک پارچه، آن را در مقابل نور بگیرید. هرچه ضخیم‌تر باشد و نور سخت‌تر از آن عبور کند، یعنی پارچه‌ای که در دست دارید؛ مرغوب‌تر است.
شناخت جنس پارچه از روی درجه‌ی اتو
از دیگر راه‌های بررسی جنس پارچه و مرغوبیت آن، نگاه به درجه‌ی حررات اتویی که است برای اتوی پارچه توصیه شده است. معمولا به این صورت است که پارچه‌هایی که جنس ضعیفی دارند برای جلوگیری از آسیب رسیدن به بافت پارچه، توصیه می‌شود از درجه‌ی حررات پایین برای اتو کردن آنها استفاده شود.
درجه‌ی حرراتی که برای اتو کردن پارچه از آن استفاده می‌شود انواع متفاوتی دارد که نوع پارچه را به خوبی نشان می‌دهد، این نوع درجه حرارت‌ها عبارتند از:
درجه‌ی ۱: درجه ی ضعیف
پارچه‌هایی دارای جنس سلولزی و سنتتیک که حاصل فعل و انفعالات شیمیایی هستند و شامل پارچه‌های ژرسه، پلی‌استر، پاناما و فلامنت می‌شود در این دسته قرار می‌گیرند و به دلیل این که این نوع پارچه‌ها در برابر حررات زیاد جمع می‌شوند توصیه می‌شود برای افزایش عمر پارچه ، در هنگام چروک شدن از درجه‌ی حررات پایین اتو برای اتو کشیدن این نوع پارچه استفاده شود. از دیگر ویژگی‌های پارچ‌هایی که در این دسته قرار می گیرند می تواند به دوام بالا، دارای قابلیت شست‌و‌شو و پوشش زیاد آنها اشاره کرد.
درجه‌ی ۲: ابریشم مصنوعی
نوع دیگری از درجه‌ی حرراتی که پس از درجه‌ی ضعیف مشاهده می‌کنیم ابریشم مصنوعی است. این نوع درجه‌ی حررات اتو مناسب پارچه‌هایی است که دارای الیاف مصنوعی با رشته‌های طبیعی هستند و ترکیبی از هر دو شامل می‌شوند.
از جمله ویژگی‌های پارچه‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند و شامل انواع زیادی از پارچه‌ها می‌شوند می‌توان به ساده بودن برش و دوخت آسان آنها نسبت به گروه اول اشاره کرد. از جمله مشهورترین پارچه‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند می‌توان به جنس پارچه‌ی تترون و ترگال اشاره کرد.
درجه‌ی ۳: تریلین – لئوناردو
درجه‌ی سومی که در درجه‌ی حررات اتوها از آن استفاده می‌شود، درجه‌ی ۳ یعنی تریلین – لئوناردو است. این درجه‌ی اتو برای پارچه‌های ابریشمی مناسب است. همان طور که از نام این پارچه‌ها مشخص است این نوع پارچه‌ها از رشته‌هایی که کرم ابریشم از به دور خود می‌تند ساخته شده است.
معروف‌ترین پارچه‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند می‌توان به پارچه‌های شیفون، ساتن، ارگانزا و کرپ ژوژرت اشاره کرد. از جمله ویژگی‌های این نوع پارچه‌ها می‌توان به مواردی همچون محکم و با دوام بودن و نرم و لطیف بودن آنها اشاره کرد. همچنین این که این نوع پارچه‌ها در دوخت، برش و اتو کاری نیاز به دقت و ظرافت بیشتری دارند و انواع لباس‌هایی که از جنس این نوع پارچه‌ها تهیه می‌شود برای هوای خنک و هوای گرم مناسب است.
مچاله کردن
تست بعدی که می‌توانید برای تشخیص مرغوب بودن یک پارچه یا لباس انجام دهید، تست مچاله کردن است. قسمتی از پارچه را در مشتتان بگیرید و چند ثانیه فشار دهید و پارچه را رها کنید. اگر پارچه سریع به حالت اولش برگشت و چروک نماند، یعنی این پارچه ارزش خرید دارد و از کیفیت بالایی برخوردار است. البته ماهیت بعضی از پارچه‌ها به گونه‌ای است که برای زیباتر به نظر رسیدن خود جلوه چروک و مچاله دارند پس این امر را نیز در نظر بگیرید.
سوزندان قسمتی از پارچه
در سوزاندن پارچه برای تشخیص نوع آن چند راه وجود دارد اما توجه داشته باشید که برخی از پارچه‌ها نسوز و غیر قابل اشتعال هستند پس در مواجهه با اینگونه پارچه از این روش نمی‌توان استفاده کرد. در ادامه سه روش برای تشخیص نحوه سوختن پارچه را توضیح می‌‌دهیم.
راه اول: گوله شدن نخ
یکی دیگر از راه‌هایی که برای شناخت جنس پارچه توصیه می‌شود سوزاندن قسمت کوچکی از پارچه است. برای این کار قسمت کوچکی از پارچه را جدا کنید، پارچه را به شعله‌ی آتش نزدیک کنید تا کم کم مشتعل شود اگر پارچه در هنگام اشتعال جمع شود و به عبارتی گوله شود یعنی جنس پارچه از الیاف مصنوعی یا پلی‌استر است.
اما اگر پس از مشتعل شدن پارچه، پارچه به صورت کامل بسوزد و پودر شود بدین معناست که جنس پارچه از الیاف طبیعی است. در ضمن نخی که پس از سوخته شدن از الیاف مصنوعی باقی می‌ماند حالت سفت، نایلونی و گوله‌ای شکل به خود می‌گیرد ولی نخ پس از خاموش شدن شعله در الیاف طبیعی ، خاکستری رنگ و بسیار ناچیز است.
راه دوم: رنگ سوختن
در هنگام سوختن پارچه می‌توان با استفاده از رنگ دود حاصل از سوختن آن به جنس آن پی برد، برای مثال الیاف پلی‌استر در هنگام سوختن، دود سیاه رنگی در فضا پخش می‌کنند و پارچه‌هایی که از جنس پنبه هستند، دود حاصل از سوختن آنها سفید رنگ است.
راه سوم: بوی سوختن
از دیگر روش‌هایی که می‌توان در هنگام سوختن قسمتی از پارچه به جنس آن پی برد، بوی سوختگی ناشی از جنس پارچه است. همانطور که می‌دانید هر ماده‌ای در هنگام سوختن بوی مخصوص به خود را دارد و حتی در مواردی می‌توان با استشمام بوی سوختگی ماده، بدون دیدن ماده‌ای که می‌سوزد به جنس آن پی برد. برای شناختن جنس پارچه نیز می‌توان از بوی سوختگی آن به جنس آن پی برد.
برای مثال هنگام سوختن پارچه‌هایی که از جنس پشم هستند و یا پایه‌ی حیوانی دارند، بوی ناشی از سوختن آنها بویی شبیه به بوی کز دادن پشم کله گوسفندی است. الیافی که بوی سوختن آنها شبیه به بوی سوختن چوب یا کاغذ است، دارای پایه‌ی گیاهی هستند و معمولا نخ‌های پنبه و ویسکوز دارای این نوع بو هستند.
اگر پس از سوزاندن قسمتی از پارچه، بویی شبیه به بوی پشمک استشمام کردید این بدین معناست که الیافی که در حال سوزاندن آن هستید از جنس پلی‌استر هستند و این بو به دلیل ترکیبات آروماتیک موجود در آن است. اما در هنگام سوزاندن پارچه باید به چند نکته توجه داشته باشید، اول این که پارچه‌ها همیشه از یک نوع الیاف ساخته نمی‌شوند و گاهی اوقات ممکن است ترکیبی از الیاف طبیعی و مصنوعی باشد که این می‌تواند تشخیص آنها را دشوار کند و به همین دلیل باید در هنگام آزمایش کردن و سوزاندن قسمتی از پارچه دقت بیشتری به خرج دهید. نکته‌ی دوم این که ممکن است پارچه به صورت یکی در میان از دو نوع نخ ساخته شده باشد، این کار نیز ممکن است تشخیص جنس پارچه را دشوار کند به همین دلیل توصیه می‌شود که تکه نخ‌های بیشتری جدا شود.
کشش پارچه
یک محصول با کیفیت همیشه شکل خود را حفظ خواهد کرد. قسمتی از لباس را با دو دست در جهت‌های مخالف بکشید و سپس آن را رها کنید. اگر پس از رها کردن شکل خود را حفظ کرد و به حالت قبل برگشت نشانه‌ی مرغوبیت پارچه است. این تست را می‌توانید برای دامن‌های زنانه کشی یا پیراهن‌های زنانه انجام دهید.
توجه به برچسب بر روی لباس یا پارچه
پارچه‌های طبیعی که از پنبه، ابریشم و پشم تولید شده‌اند بسیار با دوام‌تر از پارچه‌های مصنوعی هستند. با این حال لباس‌های تولید شده از ۱۰۰% نخ طبیعی می‌تواند پس از شست‌و‌شو به سرعت تغییر حالت دهد. به همین دلیل انتخاب لباسی که به آن (۵-۳۰٪) از پارچه‌های مصنوعی (ویسکوز، پلی استر، نایلون و غیره) اضافه شده است مناسب است.
درخشندگی پارچه
راه دیگری که می‌خواهیم در این مقاله برای تشخیص مرغوبیت و شناخت جنس پارچه به آن اشاره کنیم، درخشندگی پارچه است. برای مثال اگر در این روش پارچه‌هایی که دارای الیاف مصنوعی هستند را زیر نور خورشید قرار دهید متوجه خواهید شد که این پارچه‌ها دارای یک نوع درخشندگی نامطلوب هستند، در برخی موارد نیز پارچه‌های پنبه به دلیل این که با سود کاستیک ترکیب می‌شوند دارای درخشندگی می‌شوند ولی درخشندگی آنها به گونه‌ای است که می‌توان به راحتی آن را تشخیص داد و این درخشندگی مطلوب است.
تطابق تار و پود پارچه
الگوی تار و پود و رنگ‌های آن را به خوبی بررسی کنید. اگر الگوی تار و پود در تمامی مناطق با هم مطابقت نداشت یا منظم نبود و همچنین رنگ‌های اضافی در آنها دیده شد بدانید که آن محصول از کیفیت مناسبی برخوردار نیست و شرکت تولید‌کننده آن کمیت را بر کیفیت ترجیح داده است.
لطافت پارچه
آخرین راهی که می‌توان برای تشخیص مرغوبیت پارچه و کیفیت پارچه از آن استفاده کرد لمس پارچه است تا مشخص شود پارچه‌ی مورد نظر کیفیت لازم را دارد یا خیر. با استفاده از این راه می‌توان پنبه‌ای بودن یا نبودن پارچه را تشخیص داد که البته ااستفاده از این روش نیاز به تجربه دارد. اما به طور کلی پارچه‌هایی که از جنس پلی‌استر و یا مواد مصنوعی ساخته شده‌اند در هنگام لمس آنها یک حالت خشکی و لیزی کمی را احساس می‌کنید. چیزی که باعث می‌شود در این روش بتوانید به راحتی پارچه‌های دارای الیاف پنبه را از سایر انواع پارچه تشخیص دهد لطافتی است که در هنگام لمس این نوع پارچه‌ها احساس می کنید، در حالی که پارچه‌های دارای الیاف مصنوعی چنین بافت و لطافتی ندارند.
منبع:ویرگول
